মানুহৰ মৃত্যু হ’লে ব্যক্তিজনৰ আত্মাই শৰীৰ ত্যাগ কৰে। কিন্তু কেতিয়াবা এনেকুৱাও ঘটনা সংঘটিত হয় যে আত্মা শৰীৰৰ পৰা ওলাই যাব নোৱাৰে। এই প্ৰক্ৰিয়াটোক death hanging বুলি কোৱা হয়, য’ত আত্মাই শৰীৰৰ পৰা ওলাই যাবলৈ চেষ্টা কৰে যদিও কিবা কাৰণত বন্ধ হৈ পৰে।
যেতিয়া আত্মাই শৰীৰৰ পৰা ওলাই যায়, তেতিয়া ই বহু বিন্দুৰ পৰা ওলাই আহে। মূলধৰা চক্ৰৰ পৰা আত্মা বাহিৰ হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয় আৰু সেইবাবেই মৃতদেহৰ ভৰিৰ আঙুলি বান্ধি দিয়া হয় যাতে আত্মা পুনৰ প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰে। কেতিয়াবা আত্মা মূৰৰ মুকুটৰ পৰা ওলাই যায়। প্ৰাচীন মিচৰত ৰজাৰ মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁলোকৰ শৰীৰ তেলত ৰখা হৈছিল যাতে আত্মা সহজে বাহিৰলৈ ওলাই যাব পাৰে।
মৃত্যুৰ আগতে মুখৰ পৰিৱৰ্তন-
মৃত্যুৰ ৭২ ঘণ্টা আগতে আমাৰ শৰীৰত কিছু পৰিৱৰ্তন ঘটে। ইয়াৰ বাবেই মুখৰ ভাব সলনি হ’বলৈ ধৰে। বহুতে তেওঁলোকক নিবলৈ অহা পূৰ্বপুৰুষৰ মুখ দেখে। বহুতে মৃত্যুৰ আগতে মুক্ত অনুভৱ কৰে আৰু চৌপাশৰ মানুহক কয় যে তেওঁলোক এতিয়া মুক্ত হৈছে।
death hanging কি ?
কেতিয়াবা আত্মাই শৰীৰৰ পৰা ওলাই যাব নোৱাৰে। শৰীৰটো অতি দুৰ্বল হৈ মানুহজন মৃত্যুশয্যাত থাকিলেও আত্মাই শৰীৰৰ পৰা ওলাই নাযায়। এই পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হয় যেতিয়া আত্মাই অনুভৱ কৰে যে ইয়াৰ কিছু আধৰুৱা কাম বাকী আছে।
কেতিয়াবা আত্মাটো অতিশয় শক্তিশালী হৈ পুনৰ শৰীৰত প্ৰৱেশ কৰিব বিচাৰে। যদিও শৰীৰটো আৰু ব্যক্তিজনৰ বাবে উপযুক্ত নহয়। আত্মাই বিশ্বাস কৰে, নিজৰ কাম সম্পূৰ্ণ নোহোৱালৈকে শৰীৰত থাকিব লাগে। কেতিয়াবা কোনো আধৰুৱা কামৰ বাবে আত্মাই শৰীৰৰ পৰা ওলাই যাব নোৱাৰে, তেতিয়া এই প্ৰক্ৰিয়াটোক death hanging বা মৃত্যু ওলমি থকা বুলি কোৱা হয়।
